Τρίτη 28 Ιανουαρίου
Εφραίμ του Σύρου, Παλλαδίου, Ιακώβου οσίων, Χάριτος μάρτυρος
Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος (28 Ιανουαρίου)
Ὅσιος Ἐφραίμ καταγόταν ἀπό τήν Ἀνατολή καί γεννήθηκε στήν πόλη Νίσιβη τῆς Μεσοποταμίας πιθανῶς τό 308 μ.Χ. ἢ καί ἐνωρίτερα. Ἤκμασε ἐπί Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 – 337 μ.Χ.), Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.) καί τῶν διαδόχων αὐτοῦ. Ἀπό τήν μικρή του ἡλικία διδάχθηκε τήν πίστη καί τήν ἀρετή ἀπό τόν Ἐπίσκοπο τῆς γενέτειράς του Ἰάκωβο (309 – 364 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος καί τόν χειροτόνησε διάκονο, ἀλλά ὁ Ὅσιος ἀρνήθηκε νά λάβει μεγαλύτερο ἀξίωμα. Ἀκολούθησε πολύ νωρίς τόν μοναχικό βίο καί μέ τό φωτισμό τοῦ Παρακλήτου ἔγραψε πάρα πολλά συγγράμματα πνευματικῆς καί ἠθικῆς οἰκοδομῆς. Γι’ αὐτό καί θαυμάζεται γιά τό πλῆθος καί τό κάλλος τῶν ἔργων του.
Γνώστης ἀκριβής ὅλων τῶν δογματικῶν θεμάτων, ἤξερε νά καταπολεμᾶ τίς αἱρέσεις καί νά ὑπερασπίζει μέ θαυμάσια σαφήνεια τήν Ὀρθοδοξία. Ἦταν ἐκεῖνος πού κατατρόπωσε σέ διάλογο τόν αἱρετικό Ἀπολλινάριο καί ὁδήγησε πολλούς αἱρετικούς νά ἐπιστρέψουν στήν πατρώα εὐσέβεια.
Ὅταν, διά τῆς συνθήκης τοῦ ἔτους 363 μ.Χ., πού ὑπέγραψε ὁ διάδοχος τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου, Ἰοβιανός (363 – 364 μ.Χ.), ἡ Νίσιβης παραδόθηκε στούς Πέρσες, ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ ἐγκατέλειψε τήν πατρίδα του καί ἦλθε στήν Ἔδεσσα, ὅπου ἀσκήτεψε σέ παρακείμενο ὄρος. Τό ἔτος 370 μ.Χ. ἐπισκέφθηκε τόν Μέγα Βασίλειο στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας καί λίγο ἀργότερα τούς Πατέρες καί Ἀσκητές τῆς Αἰγύπτου.
Ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 373 μ.Χ. καί ἡ Σύναξή του ἐτελεῖτο στό Μαρτύριο τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνας, στήν περιοχή Φιλοξένου, κοντά στήν ἀγορά.
Ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος Ἐπίσκοπος Νινευΐ (28 Ιανουαρίου)
Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Ἰσαάκ, ὁ μέγας καὶ θαυμαστὸς τὴν ἀρετήν, ὁ οὐρανοπολίτης οὗτος ἄνθρωπος καὶ ἐπίγειος ἄγγελος, ὁ τοῦ θαυμασίου ἐκείνου Ἀβραὰμ ὄχι υἱός, ἀλλὰ γνήσιος ἀπόγονος, ὑπῆρχε τὸ μὲν γένος Σύρος, ἐγεννήθη δὲ κατὰ τίνας μὲν εἰς τὴν Νινευὶ πόλιν τῆς Μεσοποταμίας, κατ' ἄλλους δὲ ἐγεννήθη καὶ ἀνετράφη καὶ ἐξεπαιδεύθη εἴς τινα κωμόπολιν ὄχι μακράν τῆς Ἐδέσσης πόλεως τῆς Συρίας.
Ποῖοι δέ τινες ὑπῆρξαν οἱ γονεῖς τούτου τοῦ μακαρίου πατρός, καὶ ὁποίας καταστάσεως ἄνθρωποι ἦσαν, καὶ πῶς ὠνομάζοντο, εἶναι ἄδηλον. Γνωρίζομεν ὅμως, ὅτι ὁ θεῖος οὗτος πατὴρ ἐν τῇ ἀκμῇ τῆς ἡλικίας αὑτοῦ ἀπαρνησάμενος τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν κόσμῳ, ἀπῆλθε μετὰ τοῦ αὐταδέλφου αὑτοῦ εἰς κοινόβιόν τι τῶν μερῶν ἐκείνων, τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ματθαίου καλούμενον, ὅπου καὶ ἄλλοι πολλοὶ τότε ἐξήσκουν τὴν ἐν σώματι ἀγγελικὴν πολιτείαν.
Ἐκεῖ λοιπὸν ἀφοῦ ἐνεδύθη τὸ ἀγγελικὸν σχῆμα καὶ τὸν τρόπον καὶ τὸν βίον, καὶ ἐγυμνάσθη εἴς τε τοὺς ἀσκητικοὺς ἀγώνας καὶ πόνους, καὶ ἐκορέσθη ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς πρακτικῆς ἀρετῆς, δι' ἧς ἐφ' ἱκανὸν κατεκοίμησε τὰ ἄτακτα τῆς σαρκὸς πάθη, καὶ τὴν σάρκα καθυπέταξε τῷ πνεύματι, ἐπεθύμησε τὴν στερεάν τῆς βαθυτέρας θεωρίας τοῦ πνεύματος τροφήν.
Καὶ δὴ ἀποχωρήσας ἑαυτὸν τοῦ ῥηθέντος κοινοβίου καὶ ὅλης ἐκείνης τῆς ἱερᾶς ἀδελφότητος, καὶ δρομαίως ἐλθῶν ὡς διψῶσα ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων εἰς ἐρημικὸν τόπον μακρὰν τοῦ κόσμου καὶ τῆς συναναστροφῆς τῶν πολλῶν, κατῴκησεν ἐντὸς μεμονωμένου κελλίου, μόνος μόνῳ τῷ Θεῷ καὶ τῷ ἑαυτοῦ πνεύματι ἐπασχολούμενος.
Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ ἐκ Κιέβου (28 Ιανουαρίου)
Ὅσιος Ἐφραίμ γεννήθηκε στό Κίεβο καί ἦταν οἰκονόμος τοῦ πρίγκιπα τοῦ Κιέβου Ἰζιασλάβου, υἱοῦ τοῦ Γιαροσλάβου (1054 – 1068). Ἔγινε μοναχός καί ἀσκήτεψε στή Μεγάλη Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Ἀλλά ὁ μισόκαλος διάβολος ἐφρύαξε βλέποντας νά πληθύνεται ἡ οἰκογένεια τῶν μοναχῶν. Ἔκανε, λοιπόν, τόν ἡγεμόνα Ἰζιασλάβο νά ὀργισθεῖ καί νά προκαλέσει πολλές θλίψεις στούς Πατέρες τῶν Σπηλαίων. Ὅταν ἡ δοκιμασία πέρασε, ὁ Ὅσιος ἐπιδόθηκε μέ ἱερό ζῆλο στήν ἄσκηση καί τήν προσευχή. Ἡ ἐπιθυμία του νά ἐπισκεφθεῖ ἁγίους τόπους ὁδήγησε τά βήματά του στήν Κωνσταντινούπολη καί τήν Παλαιστίνη. Ἤθελε νά προσκυνήσει τά μέρη πού ἀγωνίσθηκαν καί ἔζησαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ μεγάλοι Πατέρες καί Ἀσκητές τῆς ἐρήμου. Ἐπιστρέφοντας στήν Λαύρα τοῦ Κιέβου, ἔφερε τό μοναστικό τυπικό καί τήν ἐκκλησιαστική τάξη τῶν μοναχῶν τῆς Μονῆς Στουδίου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ ἐξελέγη περί τό 1090, Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Περεγιασλάβ καί χειροτονήθηκε ἀπό τόν Μητροπολίτη Κιέβου Ἰωάννη. Ἔτσι, ἀφοῦ ἔζησε θεοφιλῶς, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1098 καί ἐνταφιάσθηκε στή Λαύρα τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Κιέβου.
